SENTIER LITTORAL - KUSTROUTE

Paulilles – Port Vendres

Afstand: 9 Km

Hoogtemeters: 

Totaal:  370 meter denivelleringen Stijgen: 160 meter           38% Dalen:   210 meter           42% Vlak:                                   20%

Tijd:      

Ongeveer 3 uren, reken maar extra 1 uur bij met pauzes voor lunch en fotografie.

We parkeren de auto op de ruime parking van de Anse de Paulilles, waar ook de bus stopt op de lijn Perpignan – Cerbère. We zijn van plan te voet naar Port Vendres terug te keren om aan de obelisk de bus terug te nemen naar de parking van Paulilles.

Start

Via een tunneltje gaan we onder D 917 door naar het bezoekerscentrum. Een kleine expo geeft wat uitleg over de vroegere dynamietfabriek.

De site van Paulilles was een eigen leefwereld, de gezinnen leefden hier bijna in commune, werden goed behandeld, maar….hadden een levensgevaarlijk beroep, dat bewijst het register met ontploffingen, branden en andere zware ongevallen. Paul Barbe sticht hier in 1870 deze dynamietfabriek. Hij gebruikt de explosieven ontwikkeld door Alfred Nobel, inderdaad deze Zweed schonk zijn erfenis aan een fonds die tot doel had personen te belonen die iets ondernamen die de mensheid ten goede komen, de latere Nobelprijs genoemd. De fabriek, strategisch en beschut gelegen, leverde vooral aan de  aan de mijnindustrie en het leger. Door zijn ligging was Paulilles vooral op de vroegere Franse kolonies gericht in Afrika.

We wandelen verder tot bij het strand en volgen de gele markeringen achter het muurtje (nog een erfenis van de Duitse bezetting tijdens WO 2) via houten planken. Wat verder, 30 meter gaan we naar links om via een brugje over een riviertje te geraken.

Direct een steil klimmetje om spoedig weer af te dalen naar de Plage Bernardi. Via een grote steen spring je over een zijbeekje om het strand te bereiken. Op het einde van het keienstrand terug over een beekje via een met zand schuin gepositioneerde kano.

Vanaf hier wordt het pad ruiger, gaat van baaitje naar kreekje, waarbij je voordurend klimt en weer daalt. Er wacht ons een prachtig stuk natuur, de lucht is blauw en na een regenperiode zijn de panorama’s prima.

We kunnen het niet laten enkele impressies mee te geven, wanneer beelden spreken, …..

Na wat gehijg, hijsen we ons uiteindelijk boven naar de vuurtoren van Béar. We zitten precies halfweg van ons parcours, het is ondertussen iets over 12 en we nemen onze meegebrachte lunch op de trappen van de vuurtoren.

Na de middag volgt een makkelijker stuk, hoewel we al bijna dadelijk opnieuw klimmen naar een militaire zendmast en daarna richting Fort Béar. Béar is een vrij recent Fort, gebouwd rond 1880 en wordt tegenwoordig nog sporadisch gebruikt voor de opleidingen tot commando en marine-opleidingen naar analogie van het kamp in Collioure. De wandeling blijft een stukje onder het fort, het pad loopt min of meer parallel een asfaltwegje.

Een eind verder komen we terug op het asfaltwegje, steken het schuin over om af te dalen naar Port Vendres, eerst langs een doorgang tussen hoge struiken, daarna heel steil naar beneden.

We komen uit bij de nieuwe vuurtoren en gaan linksaf langs een stukje asfalt om vóór een tunnel rechtsaf een grindweg te nemen voorbij het oude Fort Mailly, waar er niks meer van overblijft dan wat brokstukken doordat het in augustus 1944 door de terugtrekkende Duitsers werd gedynamiteerd.

We komen in de buurt van de haven Port Vendres en zijn verplicht een ommetje naar links te maken om het omheinde havengebied te ontwijken. Hier bevindt zich de “fruithaven”, we zien containers uit Afrika en Spaanse vrachtwagens achteruit manoeuvreren. Dan komen we bij de visserskaaien. Een gewone viswinkel vinden we hier niet. Voor vis moet je aan de andere kant van de kaaien gaan nabij de obelisk en de roze kerk. Hier bevinden zich een reeks verroest uitziende visstalletjes waar je alleen ’s morgens terecht kan van 8 uur tot 12u 30 naargelang de aankomsten.

We nemen de bus terug aan de obelisk door 1 Euro cash te betalen aan de chauffeur. Om het uur, 18 minuten over het uur, vertrekt hier de bus richting Banyuls.

Paulilles – Banyuls S/ Mer – Cap de l’ Abeille

Afstand

:              8 Km                               3 Km van Parking Paulilles naar Banyuls les Elmes                               Van Banyuls naar Cap de l’ Abeille 5 Km heen/terug.

Wanneer je de “Sentier Littoral” volgt en je voor de heen of terugweg de bus wil nemen zit er een kink in de kabel tussen Banyuls en Cerbère. De lijn 540 van Lio tussen Perpignan en Banyuls stopt aan de halte Banyuls la République. Deze lijn zorgt ervoor dat je ieder uur een bus kan nemen. De lijn 546 van Lio rijdt slecht 3x/ voormiddag en 3x/ in de namiddag tussen Banyuls en Cerbère, wat dus weinig mogelijkheden biedt. Het traject Banyuls les Elmes – Cerbère of omgekeerd loop je dus best in 1 etappe en is op sommige stroken ook wel intensief.

Wij kozen om in Banyuls les Elmes de bus terug te nemen naar Paulilles Parking. Bij aankomst van een eerste wandeling in Banyuls Elmes, namen we de auto tot aan de haven van Banyuls om dan nog een stukje verder te wandelen, heen/terug naar Cap de l’ Abeille. Op die manier hadden we nog wat tijd over om in eenmaal terug in Banyuls, een aangenaam stadje trouwens, nog  wat rond te struinen.

Wanneer je in Paulilles start blijf je best vóór de betonnen muur, want er loop een beekje bij de passage van de doorgang vanaf het strand onder de muur. We springen over het beekje en komen terecht achter de omheining van de site van Paulilles en ontdekken enkele vroegere bunkers (niet toegankelijk) richting strand.

Bij een wegje (Chemin du Fourat) aan een wijngaard linksaf.  Wat verder kom je bij vakantiehuisjes en buigen de gele markeringen rechtsaf naar omhoog. Wij gaan echter nog wat rechtdoor langs het asfaltwegje die wat later totaal is overgroeid en in een smal pad verandert. We volgen een paadje die onze GPS aanduidt, maar die eigenlijk verloren loopt in de Garrigue. Met wat moeite bereiken we op de top een torentje, een 19e eeuwse verdediging voor Port Vendres. Het waait echter zo hard om het pad te nemen via Cap Ullestrel, die ons opnieuw bij de gele markeringen zou brengen, dat we besluiten terug te keren. We vonden het bij harde wind een beetje riskant om het pad net naast de loodrechte rotsen te volgen, die trouwens op geen enkele manier staat bewegwijzerd en je soms door vrij dicht struikgewas stuurt.

Tot aan “Les Elmes” volg je op dit soms ruige stuk een heel mooi pad met enkele prachtige panorama’s op de rotsen van Cap Béar en Cap Ullestrell en wat verder zicht op Banyuls.

Voor ons 2e gedeelte van de wandeling zijn we in Banyuls zelf gestart.

Vanaf Banyuls volgen we de weg richting Cerbère tot bij een rond punt. We dachten hier rechtdoor te gaan, een wegje die tot het wandelpad leidt volgens alweer de GPS, maar een hekken met privédomein verspert ons de weg. Dus nog wat verder naar omhoog en bij de 2e bocht kunnen we links van de weg achter de betonnen vangrail gaan om dan uiteindelijk linksaf naar beneden bij het wandelpad te komen.

Op de terugweg zagen we dat er toch een pad steil afdaalt naar Banyuls en die uitkomt in de haven. Dus: om dit pad op de heenweg te vinden, moet je achter het gebouw zijn van het Oceanografisch Instituut. Het gele merkteken is wel moeilijk te vinden hier aan de pier!

De eerste rotsen zijn deze van Cap du Troc.

Vervolgens Cap de l’ Abeille

Wat verder, met zicht op Cap Rederis keren we terug en bezoeken we Banyuls.

Een mooie esplanade met standbeelden van Aristide Maillol, de mooie villa “There” tegenwoordig een drankenbedrijf “Domein Berta Maillol”, naast het stadhuis.