Berwijn-vallei en de Chemin des Échaliers

Een landschappelijk fantastisch mooie wandeling door een glooiend coulissenlandschap met prachtige knotbomen.  In deze regio is het vrijwel onmogelijk om asfalt te vermijden, maar de prachtige vista's maken dat allemaal goed...
In het eerste deel van de wandeling volg je de gemeentelijke wandeling gemarkeerd met '3', die je naar het brongebied van de Berwijn (Berwinne) noemt.
De Berwinne is een snelstromend riviertje dat richting Voerstreek stroomt, maar hier nauwelijks meer is dan een beekje.  Halverwege de wandeling verlaat je de gemarkeerde route.  (In plaats van rechtdoor de Berwinne over te steken ga je rechtsaf en blijft evenwijdig met de Berwinne).  De verharde weg wordt al snel een (soms flink modderig) karrespoor.  
Nog wat verder kom je aan een café met een groot terras.  (Wij merkten geen andere horeca op onderweg, dus als je behoefte hebt aan een verfrissing, grijp hier dan je kans!).
De route volgt nu opnieuw geruime tijd de asfaltweg.  Je merkt dat heel wat straten hier Nederlands klinkende namen hebben... Wij merkten Cosenberg en Roebroek op, en het het laatste stukje van deze portie asfalt heet 'Oudemoeder'.  Hier kan het even verwarrend zijn: 'Oudemoeder' loopt dood, maar net voor de poort aan je linkerkant waar het straatje doodloopt gaat een wat onooglijk pad linksaf...  zogauw je de achterrand van de bebouwde percelen bereikt hebt ge je rechtsaf de velden door.  Het pad is hier niet duidelijk zichtbaar, maar je kan je oriënteren aan de meestal goed zichtbare witte poortjes van de échaliers.
Aan het eind van de weide komt je weer bij een stukje verharding dat je linksaf volgt en al snel een mooie holle weg wordt die snel afdaalt naar de vallei.  Je steekt beneden de Berwinne over, en bereikt even verder opnieuw een verharde weg die je doorheen Froidthier brengt.  Iets voorbij dit gehucht klim je de berm omhoog, om op een oude spoorbedding de 'Chemin des échaliers' te bereiken, hoewel die échaliers intussen al oude bekenden zijn.  Je volgt vanaf nu ook de markering van de Chemin des échaliers (een rood blokje)
De spoorbedding is mooi, maar kijk wel goed uit voor de vele fietsers!  Na ruim een kilometer verlaat je echter die comfortabele zandweg, en ga je rechtsaf (rode markering!) Opnieuw een leuk pad dat door een smalle bossige zone omlaag voert.  Je bereikt tenslotte opnieuw een riviertje, dit keer de Béfve, dat je ook oversteekt.  Nu volgt - in mijn ogen toch - één van de mooiste stukjes van de wandeling waarbij je van klaphekje tot klaphekje door de weiden struint terwijl wat verderop de Béfve meanderend langs de knotwilgen stroomt.  Vanaf nu staat je nog vooral bospad en weiden te wachten, terwijl je steeds dichter terug bij Clermont komt...